Beyaz Gemi

Beyaz Gemi, masallarla örülü bir iç dünyada, büyüklerin zalim gerçekliğiyle baş etmeye çalışan küçük bir çocuğun duygu yüklü hikâyesidir. Kırgız bozkırlarında dedesiyle yaşayan bu çocuk, annesizliğini, yalnızlığını ve dış dünyadan gördüğü sevgisizliği düş gücüyle telafi eder; en çok da Issık Gölü’nde bir gün gelip kendisini alacağına inandığı beyaz gemiye sığınır. Aytmatov, doğa-insan ilişkisini, geleneklerin bozulmasını ve masumiyetin yıkımını derin bir hüznün ve sembolizmin eşliğinde aktarırken, çocuk gözünden büyüyen bir trajediyi evrensel bir ağıda dönüştürür. Beyaz Gemi, masumiyetin karşısında yozlaşmış dünyanın sessiz ama tokat gibi bir yankısıdır.